Lovina (11 mei)

We rijden met onze scooter naar een bekende waterval, de Aling-Aling. Bij aankomst in de buurt van de waterval parkeren we de scooters. Er komen direct lokale mensen ons lastig vallen om een ticket of gids te betalen. Ze verplichten je om een gids te nemen omdat er in dit park 4 watervallen zijn waar je op verschillende hoogtes van de klif kan springen en zelfs langs een waterval naar beneden kan glijden. Je mag niet zwemmen als je geen gids neemt. Ik maak me toch even boos en vraag met aandrang 2 minuten tijd. Ze laten ons met rust, we wandelen wat verder en daar zien we een wegje, waarschijnlijk richting waterval. We negeren de 'ticketstand' en gaan verder. We komen eigenlijk enkel kijken naar de Aling-Aling waterval. Deze is heilig en daar mag je niet in zwemmen. We wandelen langs de andere watervallen en komen enkel mensen met 'gids' tegen. Maar die heb je helemaal niet nodig.

De waterval is mooi, spijtig dat je er niet mag zwemmen, hoewel de kracht van de waterval volgens mij te sterk is om er te kunnen zwemmen.

We gaan terug richting uitgang en komen onderweg een 'gids' tegen die ons een ticket probeerde aan te smeren. Hij zegt ' you didn't pay', we lopen gewoon door. Weer maar eens een voorbeeld hoe toeristen in het zak gezet worden. De watervallen zijn niet van hun en ze planten dan ergens een kraampje neer met zogezegd de officiële ticketbalie. Je ziet ook alle toeristen braaf betalen, daar doen we niet meer aan mee!😳

We rijden door naar een boeddhistisch klooster. We zijn nog niet afgestapt of er staat al iemand geld te vragen voor de parking. Zo irritant! Hij heeft wel een ticket als betaalbewijs. Het is maar 2000 roepia, 0,12€ maar later zien we dat we de scooter ook 10 m verder gratis hadden kunnen parkeren. Om het klooster binnen te kunnen moet je een donatie doen. Maar je moet verplicht 25000 roepia per persoon betalen. Dat is in mijn ogen geen donatie, maar bon we krijgen wel een betaalbewijs.

Het is een mooie plek, hier zie je een miniatuur versie van de Borobudur tempel (die zagen we in Java)

en een miniatuur versie van de 'Gateway to Heaven' van de Lempuyangtempel in het oosten van Bali.

Ik ben blij deze te kunnen zien, ook al is het een miniatuur versie. Bij de echte versie moet je tussen de 2 en 4u wachten om er door te kunnen lopen, geen idee of ik daar zin in heb. Dus alvast superblij met deze versie🙏.

We rijden nog een stukje door en komen op het strand Nusantera. Hier zijn enkel lokale mensen. Er zijn kinderen aan het zwemmen, mannen aan het vissen en een aantal vissersbootjes.

Het water is heel helder, het strand is wat minder. Hier wordt het strand niet schoon gehouden voor de toeristen en al het aangespoelde vuil blijft liggen.

Ondanks dit is het toch nog mooi om hier even te gaan zitten en te genieten van het geluid van de zee.