Bukittinghi - Padang (18 april)

We gaan door naar Padang. Het vinden van een busje is nogal moeilijk, na een uurtje kunnen we instappen in een Hello Kitty busje. Het is ongeveer 100 km rijden dus normaal zouden we er 3 u over doen. Het is vrij druk en we geraken niet vooruit. Op de plaatsen waarop de chauffeur zou kunnen door rijden, rijdt hij tegen 25km/u, hij stopt overal om klanten te werven. Rijden met een zo goed als lege bus brengt niet op...zucht.

We doen er uiteindelijk meer dan 6u over, de chauffeur vraagt waar we moeten zijn. We geven een adres door en hij stelt voor om ons even te brengen. De conversatie is in het Indonesisch en ik realiseer me net te laat dat hij een belachelijk hoog bedrag vraagt om ons 10 km verder te brengen. We zeggen hem dat het te duur is en ineens draait de sfeer. Ze negeren ons en verstaan ineens ook hun eigen taal niet meer. We zijn niet van plan om zijn verlies goed te maken en een belachelijk hoog bedrag te betalen. We vragen om te stoppen, ik doe alvast de deur open om hem te verplichten te stoppen. We springen uit de bus, de chauffeur is kwaad maar daar trekken we ons niks van aan. We staan nog maar net op de stoep en worden weer lastig gevallen door taxichauffeurs en andere mensen die waarschijnlijk denken dat we schatrijk zijn. Leuk is anders, we zijn ook moe en voelen ons niet echt welkom, ons geld is dat daarentegen wel. 

We beginnen dan maar te wandelen, lopen verloren, worden nog wat lastig gevallen...

Twee uur later komen we aan in het hotel, het is al weer avond. Het nationale park hier in de buurt, is minimum 6 uur rijden. We besluiten om dit toch maar niet te doen. De afstanden beginnen ons parten te spelen, of liever de lange reistijd voor relatief korte afstanden. Ook de prachtige eilanden doen we niet, het is onbetaalbaar om daar te geraken. We zijn even aan het strand geweest en het is er heel vuil, niet wat er in de reisinfo staat. Sumatra zou zo mooi zijn, wij zijn echter op de meest fantastische plekken niet geraakt.🫤